Babygebaren? Is je kind dan doof?

Vaak wordt gedacht dat kinderen doof zijn wanneer je praat over gebruiken van babygebaren. Dat lijkt aan de ene kant ook wel logisch, want waarom zou je anders gebaren gebruiken bij dat wat je zegt? Toch heeft het aanbieden van gebaren voor alle ouders met kinderen zeker voordelen. Mijn eigen kennismaking met babygebaren begon zo…

Toen mijn zoon 7 maanden oud was las ik over een cursus babygebaren voor horende kinderen. Ik woonde en werkte op dat moment al 4 jaar met mijn man op ons binnenvaartschip en vond het leuk om na een pittige zwangerschap, van veel liggen en niet al teveel doen, eindelijk weer eens even met heel iets anders bezig te zijn. Als SHP’er (Sociaal Pedagogisch Hulpverlener) was ik altijd met mensen aan het werk, en toen ik ging varen viel dat natuurlijk weg. Ik had er dus wel zin in om ook andere ouders met kinderen te ontmoeten. (Lees, nog geen Instagram en Facebook alleen via een extreem trage 3G mobiele internet verbinding) 

Ik gaf mezelf dus op voor een cursus babygebaren en startte toen mijn mannetje 8 maanden oud was.Ik verwachtte, met een groot vooroordeel, een clubje van geitenwollensokken typetjes te ontmoeten, die met elkaar wat zweverig over hun kindjes keuvelden. Wat ik aantrof was zó totaal anders. Betrokken vaders en moeders ontmoette ik, gewoon lekker ’down to earth’, die zich net als ik ook afvroegen of het werkelijk bestond dat je met je baby die nog lang niet kan praten al wel kan communiceren. Na de eerste cursus wisten we het antwoord al…HET KAN…! We zagen filmpjes van kinderen die gebaren gebruikten en de docent vertelde uit haar eigen ervaring als gebarende moeder. 

Eenmaal thuis ging ik dus enthousiast aan de slag. Handen uit de mouwen en gewapend met een boekje waarin 50 gebaren stonden om mee te beginnen, sloeg ik mijn man met gebaren om de oren. Voordat ik naar de cursus ging had ik hem natuurlijk gevraagd om met mij mee te gaan. Dat vond hij niet heel erg nodig want had een berg andere dingen te doen, en paste met liefde op zijn zoon die dag. Hij vond het namelijk allemaal heel ‘bijzonder’, dat gebaren, en verwachtte net als iedereen dat zijn kind vanzelf wel zou gaan praten. Wel vond hij het voor mij een leuke bezigheid, dat dan weer wel.

Ik koos na de cursus 12 gebaren uit die ik door de dag heen veel zou gebruiken. Papa, mama, melk, eten, drinken, luier, spelen, muziek, bal…De eerste week voelde ik me vooral erg suf. Ik was helemaal niet gewend om gericht mijn handen te gebruiken wanneer ik sprak, en daardoor was ik er steeds over aan het nadenken wat ik communiceerde. Vaak had ik al gezegd wat ik ook nog had moeten gebaren, heel suf! Dan was de luier al verschoond, en lag hij al te slapen in zijn bedje. Ook vroeg ik me af, of hij dit gewapper van mij nu werkelijk ook zou gaan begrijpen als in communiceren? Het antwoord is bijzonder kort, namelijk…JA. 

Het was zo, hij snapte mij, heel erg goed zelfs en na een week of 6 was daar ineens het ALLEREERSTE gebaar terug! Hij gebaarde dat hij ‘nog meer’ wilde eten. Een euforisch momentje natuurlijk, want zo’n ‘gebarenjuf’ kan dan wel zeggen dat hij zéker gaat gebaren, maar dan moet het nog wel in het echt even gebeuren natuurlijk. Nou ja, man lief erbij gehaald en het kunstje ‘nog een keer’ herhaald. Hij vond het toch ook wel heel bijzonder ineens! Al snel breidde ik het aantal gebaren uit en gebaarde ik door de dag heen verschillende dingen, als spelen, zingen, eten, drinken, regen, buiten, glijbaan enz.
Ergens ging er nog iets niet helemaal goed, want mijn kleine vent was vaak gefrustreerd, héél boos zeg maar. Hij wilde namelijk iets en ik snapte niet wat dat was, ik had werkelijk geen idee. Zijn boze buien verdwenen compleet nadat ik hem het gebaar van ‘bad’ had geleerd. Mijn kleine boef bleek eigenlijk meerdere keren per dag in bad te willen en omdat hij het gebaar van bad niet wist, had hij daar niet eerder om kunnen vragen! Niet dat hij nu wel om de haverklap in bad zat hoor, maar wanneer het tijd was voor iets anders dan in bad gaan, zei en gebaarde ik dat naar hem, en dan was het ook oké. Het gehoord worden, begrepen worden, was voor hem eigenlijk al genoeg! 

Doordat mijn man een poos het nut van zelf ook gebaren gebruiken niet echt zag, gebruikte hij maar weinig gebaren. Dit veranderde echter toen ik een dagje op stap was met mijn moeder. Zoonlief gebaarde die dag van alles en nog wat, maar mijn man begreep er bijzonder weinig van wat hij wilde zeggen! Hij vond het eigenlijk stiekem toch wel heel erg leuk en zo is hij ook meer gebaren gaan gebruiken in zijn communicatie met zijn zoon. 

De volgende blog zal gaan over de voordelen van het gebruiken van babygebaren!